Κεφαλληνός Γιάννης

Ο Γιάννης Κεφαλληνός (1894 –1957) ήταν ένας διακεκριμένος Έλληνας χαράκτης, σχεδιαστής βιβλίων και καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια από εύπορη αστική οικογένεια με κεφαλλονίτικες και χιώτικες ρίζες. Ανακάλυψε πολύ νωρίς την καλλιτεχνική του κλίση και, παρά τις αντιρρήσεις των γονιών του, σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και ζωγραφική στο Παρίσι, όπου έζησε αρκετά χρόνια. Το 1930 επέστρεψε στην Αθήνα και το 1931 ανέλαβε το Εργαστήριο Χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Μαθητές του ήταν σπουδαίοι κατοπινοί Έλληνες χαράκτες όπως μεταξύ άλλων η Βάσω Κατράκη, ο Κώστας Γραμματόπουλος, ο Τάσσος (Αλεβίζος), ο Γιάννης Μόραλης, ο Γιώργος Βαρλάμος, ο Τηλέμαχος Κάνθος, ενώ το Εργαστήριο του ήταν σε καιρούς πολύ δύσκολους όαση δημιουργική και δημοκρατική. Με τη κήρυξη του πολέμου του 1940 έθεσε το Εργαστήριό του και τους μαθητές του στην υπηρεσία της μαχόμενης Ελλάδας εκδίδοντας αφίσες με πατριωτικό/προπαγανδιστικό περιεχόμενο ενώ το 1943 φυλακίστηκε γιατί κάποια έργα του ενόχλησαν τις ιταλικές αρχές κατοχής. Στη δεκαετία του ’50 ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό γραμματοσήμων για λογαριασμό των ΕΛΤΑ και επίσης σχεδίασε μία γραμματοσειρά με την επωνυμία Θεόκριτος για την έκδοση του λευκώματος Δέκα λευκαί λήκυθοι του Μουσείου Αθηνών (1956). Το 1954 εκλέγεται διευθυντής της ΑΣΚΤ, θέση που θα τη διατηρήσει μέχρι το θάνατό του. Το έργο του διακρίνεται για την αρτιότητά του και τον πρωτοποριακό του δυναμισμό. Ο Κεφαλληνός ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να προβάλει το έργο του, δικαιώνοντας το χαρακτηρισμό “ο Σιωπηλός”, που του έδωσε ο Π. Πρεβελάκης στη νεκρολογία του.